Homilia ni Bp.
Mylo Hubert C. Vergara, August 26, 2013, sa Okasyon ng ika-10 taong anibersaryo ng pagkakatatag ng Diyosesis ng Pasig
Magandang umaga po sa inyong lahat. Akala ko po ay di na matutuloy itong ating
pagdiriwang dahil sa habagat at bagyo.
Pero sa kabila ng lahat, narito tayo ngayon at nagdiriwang ng misa. Sampung taon na ang Diyosesis ng Pasig!
Papurihan at palakpakan natin ang Panginoon!
Tunay ngang napakabuti at napakadakila
ng pag-ibig ng Diyos sa Pasig, Pateros at Taguig. Parang kalian lang at nakarating
na tayo ng sampung taon bilang sambayanan ng Diyos. Ito’y dahil sa katapatan ng
Diyos sa atin.
Ito ang mensahe ng lahat ng pagbasa sa
pagdiriwang ng misa natin ngayon. Sa
unang pagbasa mula sa aklat ng mga Hari (1 Hari 8:56-61), pinaalalahan ni
Haring Solomon ang bayang Israel na dahil sa katapatan ng Diyos sa kanyang bayang
minamahal, tinupad Niya ang kanyang pangako sa Israel. Sa pamamagitan ni Moises, sila’y nakarating
sa lupang pangako at iniligtas sa kanilang mga kaaway. Kaya nga ito ang awit ng salmo: “Papurihan
ang Maykapal dahil tapat siyang magmahal!”
Sa ikalawang pagbasa naman, mula sa sulat ni San Pablo sa mga taga-Efeso
(Efeso 1:3-14), ang katapatan ng Diyos ay pinatunayan sa pagtubos ni Kristo
mula sa ating pagkamakasalanan sa pamamagitan ng kanyang kamatayan sa krus at
muling pagkabuhay. Ang tapat niyang pag-ibig ay ipinadama niya sa
atin sa kanyang pagpapatawad sa ating mga kasalanan. At sa ating ebanghelyo mula kay San Juan
(Juan 17:20-26), ang katapatan ng Diyos ay ipinadama sa atin noong una pa man
noong ipinanalangin ni Hesus sa kanyang Ama—hindi lamang ang kanyang mga alagad
kundi pati na rin ang mga mananalig sa kanya—Tayo yon! Sabi nga ni Hesus: “Kung
paanong ikaw ay nasa akin at ako’y nasa iyo, gayun din naman, maging isa sila
sa atin upang maniwala ang sanlibutan na ikaw ang nagsugo sa akin.” Ito po ang ibig sabihin ng motto ng Diyosesis
ng Pasig nung itinatag, sampung taon na ang nakararaan: “Ut Unum Sint.”
Sa kabila ng katapatan ng Diyos sa atin,
ano kaya ang paaanyaya niyang hamon para mas makabuluhang pagdirwang natin ng
ika-sampung taong anibersaryo? Nais kong maglahad ng tatlong hamon:
1. Pag-aaral ng ating
pananampalataya
Ngayong “Year of Faith” o Taon ng
Pananampalataya, inaanyayahan tayo ng ating dating Santo Papa Benedikto XVI na
balikan at pag-aaralan ang mga aral ng ating pananampalataya. Ibig sabihin ay dapat magbasa ng biblia, ng
ating katesismo at ng iba pang dokumento ng Simbahan katulad ng “Vatican II
documents”. Hindi na po puede sa panahon
ngayon na umasa sa pakikinig sa sermon ng pari tuwing misa ng linggo. Marami tayong dapat matutunan para maging
mulat sa mga pangaral ng ating pananampalataya.
Kaya nga po ngayong taong ito dito sa Pilipinas, idineklara ng ating mga
Obispo ng Catholic Bishops’ Conference of the Philippines (CBCP) na ito’y Taon
ng “Integral Faith Formation” upang seryosohin natin ang personal at
pampamayanang paghuhubog tungkol sa mga mahahalagang aral ni Hesus at ng
Simbahan. Paghahanda rin ito sa
pagdiriwang natin ng ika-500 anibersaryo ng Kristiyanismo sa Pilipinas sa
darating na 2021.
Nung “World Youth Day” (WYD 2013) sa
Brazil nasabi ng ating Santo Papa Francisco sa kabataan na mihahalintulad ang
pag-aaral ng pananmpalataya sa mga atleta na nagsasanay sa isang “sports field”
(Sabi daw mahilig manood ng “soccer” si Pope Francis). Para maging magaling at mahusay na atleta,
anuman ang “sports” mo, kailangang mag-ensayong mabuti para manalo sa
laban. Ganun din di ba? Kailangang
mag-ensayo sa pamamagitan ng pag-aaral sa ating pananampalataya. Hindi na puede ngayon ang isang Katolikong
walang alam sa kanyang sinasampalatayanan.
Ito ngang nakaraan kong bisita pastoral sa isang parokya, naitanong sa akin
ng isang lider-layko kung ano daw ang gagawin ng Simbahan sa marami na ring
sumasapi sa ibang sekta o ibang relihiyon pa nga. Kaya nga ang isa sa mga sagot ko: buksan ang
bibliya, buksan ang libro ng katesismo, buksan ang maraming aklat na naglalaman
ng katuruan ng simbahan. Pag-aralan,
pagnilayan at pagdasalan!
Sinabi ng Panginoon: “Marami nga ang
aanihin at kakaunti ang manggagawa.
Idalangin ninyo sa Panginoon ng ani na magpadala siya ng manggagawa sa
kanyang ani.” (Mateo 9:37-38) Ito po ang
problema natin sa ngayon. Maaaring
sasabihin ninyo, napuno natin ang katedral na ito at maraming lingkod ang
Diyosesis ng Pasig. Pero sa totoo lang,
kulang na kulang po ang mga pari at madre natin na naglilingkod sa lampas 1.6
milyong katoliko (alam niyo po yan!). At
noong nakaraang buwan, namatay at inilibing natin ang isa nating pari, si Fr.
Mars Selmar. Iiilan din lamang po ang
mga seminarista natin. Sana po bawat isa sa atin ay manghikayat ng kabataang
magpari o magmadre.
Pati mga lider-layko ng mga parokya ay
kakaunti rin at bihirang madagdagan. At nuon
nga pong nakaraang linngo, nailibing na sa kanyang huling hantungan ang
ating kapatid na si Ferdie Fuentes na naging mahusay, mabuti at banal na
laikong lingkod ng Holy Family Parish, Barrio Kapitolyo. Marami
na ring ilan sa inyo na tumatanda na ay naghahangad na maipamana sa mga
kabataan ang inyong paglilingkod. Kaya nga po isa sa mga hangarin ko ang
maipamulat sa ating lahat ang pagiging mabuting katiwala ng Panginoon—sa ingles
ay yung tinatawag na “stewardship of time, talent and treasure”. Yung bang maunawaan
natin na sa Diyos galing ang lahat at bilang tugon sa mga biyaya ng buhay,
pamilya, eduksayon at iba pang yamang natanggap natin sa buhay, dapat
makapaglinkod tayo sa Diyos para kahit sa mumunting paraan ay maipakita natin
ang pagsukli ng “utang na loob” sa kanya kahit di ito kailangan ng Diyos.
Minsan sa isang pagpupulong sa parokya,
naitanong sa akin ng isang aktibong
lider-layko kung bakit di niya mahikayat ang ilang miyembro ng kanyang pamilya
na maglingkod sa simbahan. Naisip ko at
naisagot ko tuloy. May mga sitwasyon
kasi na tayo mismo na naglilingkod sa parokya (obispo, pari, madre o layko ka
man) ay inaasahang maging mabuting halimbawa ni Hesus. Kaso pagkagaling natin sa simbahan, na
inaasahang nakarinig sa Salita ng Diyos at tumanggap ng Banal na Komunyon ay di
nagiging salamin ni Hesus. Di nila makita
si Hesus sa ating salita at gawa. Kaya
siguro kailangan nating magbagong-buhay para makahikayat ng iba na magbagong
buhay rin at maglingkod kay Kristo.
3. Pagkakaisa bilang Sambayanan ng Diyos
Naalala ko ang isang “interview” sa
kauna-unahang obispong Pilipino sa Amerika, si Bp. Oscar Solis, tungkol sa mga
Pilipino sa Los Angeles, California (si Bp. Solis po ay tubong San Jose, Nueva
Ecija kung saan ako dating naglingkod bilang obispo). Tinanong sa kanya:
“Bishop, “united” po ba ang mga Pilipino sa Archdiocese of Los Angeles?”
Pabirong sagot niya: “Aba oo. Very United.
United ang mga Ilocano. United ang mga Bicolano. United ang mga
Bisaya. United ang mga
Kapampangan…” Natawa po ako. Di ba may katotohanan.
Marami sa atin ay “kanya-kanya” at
“tayo-tayo” mentality pa rin. Sa
parokya, may mga paksyon-paksyon pa rin. May mga ang tingin: “Sila, loyal or ‘favorite’
ni Father, kami rebelde ng parokya at kaaway ni Father.” Yun iba naman sariling “mandated organization”
lang ang iniisip. At yun iba walang
pakiaalam. Sana po itigil na natin ang
pagkakawatak-watak, o kaya ang hidwaan na dulot ng intriga at samaan ng loob sa
parokya. Ang mga may tampuhan ay magpatawad na po at magkipagkasundo sa bawat
isa. Tahakin na po natin ang daan ng
paghihilom ng mga sugatang puso na magdudulot sa ating pagkakaisa upang maayos
na ang makapaglingkod sa Diyos at kapwa.
Sa aking palagay, ito po ang tatlong
hamon sa ating ng Diyos upang maging makabuluhan ang paglalakbay natin bilang
diyosesis sa mga taon pang darating: seryosong pag-aaral ng ating
pananampalataya, masigasig na paglilingkod sa ating pamayanan at makatotohanang
pagkakaisa ng ating sambayayan.
Sa pamamagitan ng ating Mahal na Ina,
ang Imaculada Concepcion at lahat ng patron ng ating mga parokya, hilingin
natin sa Poong Maykapal na maging makabuluhang saksi tayo ng pananampalataya ng
Diyosesis ng Pasig sa isip, sa salita at
sa gawa. Amen.
Comments