Binasa
ng Lubhang Kagalang-galang Mylo Hubert C. Vergara, D.D.
Misa
ng Krisma
Huwebes
Santo, Ika-17 ng Abril, 2014
Mga
Minamahal kong Pari ng Diyosesis ng Pasig:
Kapayapaan
sa Taon ng Laiko.
Ako
po ay isang laiko na nagmamahal at nagpapasalamat sa mga pari na hinubog sa
pagmamahal ng Diyos at inihanda upang
paglingkuran ang Kanyang bayan. Batid ko po ang hirap ng inyong tungkulin
hindi lamang kung araw ng Linggo para magmisa sa amin kundi pati na rin maging
sa mga ordinaryong araw na handa kayong
gumanap sa mga tawag ng iba’t ibang tungkulin tulad ng pagbibigay ng mga
panayam upang maghatid ng Mabuting Balita, ang pagtugon sa mga tawag upang
dalawin ang mga maysakit para pahiran ng banal na langis, sa inyong
pananalangin ng taimtim para sa mga maysakit, naulila at pumanaw. Salamat po sa pagagawad ng iba pang mga
sakramento sa amin tulad ng pagbibinyag at pagpapakumpisal. Salamat din po sa pakikinig at pagpapayo sa
mga taong may mabigat na dalahin sa buhay at napakarami pang ibang serbisyo na inyong
buong pusong inaako bilang isang itinalagang pari ng Diyos. Sa lahat ng ito ay sukdulan ang aking
pagpupuri at pasasalamat sa Diyos na Dakila sa pagkakaloob sa amin ng mga
paring banal at may mabubuting kalooban.
Bilang
laikong lingkod ng aming parokya, ako po ay naging saksi sa mga naitalaga at
naglingkod na pari sa aming parokya sa maraming taon simula pa ng aking
kabataan. Nasaksihan ko kung paano sila
buong sipag, tiyaga at katapatang nag-alay ng pagkapari sa aming
pamayanan. Di ko nga makalimutan ang mga
pagkakataon na sinamahan ko pa ang ilang pari sa pagbisita sa tahanan ng mga
matatanda at maysakit, pagbibigay ng paghuhubog o formation programs sa mga kabataang laiko, pagtuturo ng Salita ng Diyos
sa mga kasapi ng ilang ministries, organizations
at sub-parishes, at pakikipag-ugnayan
ng wasto sa Pamahalaang Lungsod.
Nakakatunaw ng puso kapag nakikita ko ang ilan naming pari na siya
mismong namumuno sa pagtulong sa mga nasalanta ng kalamidad at biktima ng mga
sakuna, sa pag-kumpuni ng mga nasirang gamit sa gusali ng aming parokya, sa pagkakaloob
ng sariling salapi para sa pag-aaral ng mahihirap na mga bata at sa pakikinig
sa mga hinaing ng mga kapus-palad. Ako
nga po’y natutuwa at naeenganyong maglingkod bilang katuwang na laiko sa aming
mga paring nag-uukol ng panahon sa pagbubuo ng mga mumunting pamayanan sa
parokya. Dahil po sa mga paring nasaksihan kong naging makatotohanang huwaran
ni Kristo, ako po ay patuloy na naglilingkod sa Simbahan.
Bagaman
ako ay saksi sa mga hindi matatawarang pagsasakripisyo ng sarili alang-alang sa
paglilingkod ng ating mga hinirang na kaparian, batid ko po na ako man ay may
tungkuling ipahayag ang aking saloobin hinggil sa kung papaano pa mapabubuti
ang inyong pagganap sa mga tungkuling sinumpaan ninyo bilang pari ng Diyos at
sambayanan. Alam ko pong hindi ako
karapat-dapat na humusga sa sino man sapagkat ako man ay isang makasalanan din
at hindi perpekto sa paningin ng Diyos. Subalit para sa ikabubuti ng lahat mula
sa mga pinaka-abang parokyano ng ating diyosesis hanggang sa mga
pinaka-makapangyarihang nilalang sa ating lipunan na nangangailangan ng
pagkalinga ng Diyos ay nakahanda akong magpahayag ng mga isinasamong kuro-kuro
sa ating komunidad.
Sa
inyo na mga minamahal kong pari, buong pakumbabang mungkahi ko na kayo’y
patuloy na mag-ukol nang sapat na panahon sa pananalangin, pagsasabuhay ng
Salita ng Diyos at pagbabahagi nito sa aming mga laiko. Inaasam-asam ko na hindi lamang makita kayo
sa pagdiriwang ng Banal na Misa kundi mas dalasan sana ang pagdalaw at
pakikisalamuha sa mga munting pamayanan sa mga sub-parishes kung saan uhaw na uhaw ang mga tao sa presensya at
personal na pag-aaruga ng mga pari sa parokya.
Maaaring bawasan ang mga personal na nakagawiang pampalipas-oras at
ituon ang mas malaking bahagi ng libreng oras sa pagkalinga sa pagpapalawig ng
relasyong espirituwal ng pari, laiko at mananampalataya. Maaari ring bawasan o iwasan ang magarbong
uri ng pamumuhay at palitan ang mga bisyo ng serbisyo sa bayan ng Diyos. Hindi nakatutulong sa pagpapalalim ng
pananampalataya ng isang ordinaryong tao ang mamalas niya na ang kanyang pari
ay may hindi sinusunod sa sampung utos ng Diyos. Sa kanila ipinagkaloob ang
liwanag na magliligtas sa sangkatauhan mula sa kadiliman at nasa kanila ang espiritwal
na kapangyarihang mula sa Diyos upang akayin ang mga naliligaw ng landas
patungo sa kaliwanagan. Buong tapang nawa ninyong harapin ang mga sigalot sa
parokya na tangan ang hustisya ng Diyos sapagkat sa kanila unang inihabilin ng
Panginoong HesuKristo ang pangangalaga sa kanyang pastulan tungo sa pagkakaisa
ng pamayanan. Nakatutuwang makita na ang
ating Santo Papa mismo, si Pope Francis,
ay sumasalamin sa mga halimbawa ni Kristo at patuloy na humihimok sa mga kaparian
na mamuhay ng simple at ituon ang kanilang mga sarili sa mga gawaing inihabilin
sa kanila ng Diyos.
Ang
pagpapari ay isang mahirap ng bokasyon sapagkat ito ay nangangailangan ng
patuloy na maganda at malalim na relasyon sa Diyos. Sa sandaling ang isang pari ay may nahanap na
mas mahalaga kaysa sa kanyang relasyon sa Diyos, tao man ito o bagay, karangalan,
yaman o kapangyarihan, ito ang magiging simula ng pagtataksil niya sa kanyang
pinakasalan nung siya ay ordinahan. Ito
rin ang magiging daan upang unti-unting itakwil niya ang kanyang mga sinumpaang
tungkulin.
Ang
aking pong mataimtim na panalangin ay nawa’y maging matatag kayo, ang aming mga
pari, sa mga pagsubok ng buhay sapagkat kayo ang inaasahan naming mga laiko na
gagabay sa aming buhay espiritwal at maging instrumento upang mabahaginan kami
ng lakas at pag-ibig ng Diyos. Nawa’y
magsilbi kayong inspirasyon namin at maging mabuting halimbawa sa aming buhay-pananampalataya. Dalangin ko rin po sa ating Dakilang Ama na
kaming mga laiko ay magsilbing tapat na katuwang ninyo sa paglilingkod sa Diyos
at kapwa.
Ang
lahat ng ito’y akin pong samo at dalangin sa matamis na pangalan ni Hesus. Amen.
Nagmamahal
sa ngalan ni Hesus,
Isang Laikong
Lingkod
Comments