Alam niyo mga
minamahal na kapatid, tuwing nadiriwang po kami ng anibersaryo bilang mga pari,
pumapasok sa isipan at puso namin ang pagtatanong kahit nagpapasalamat kami sa
handog na bokasyon ng biyaya ng bokasyon na bigay sa amin, “Bakit nga ba ako
nagpari? Bakit nga ba?”
Naalala ko po
nong bago pumasok sa seminaryo, iinterbyuhin ka ng isang pari. Itatanong sa iyo, “Bakit mo ba gustong mag-pari?”
at maraming sagot dyan.
Naalala ko ang
sagot ko, yun daw kalimitang sagot ay “Gustong kong mag-serve. Gusto kong maglingkod sa Diyos.”
Iba po yung
sagot ko. Sinagot ko, “kasi gusto kong
mapalalim yong pakikipag-ugnayan ko sa Panginoon.”
Iyon po ang sagot
ko. Naroon pa rin po ako sa paghahanap. May tawag pero may pagkilatis.
Maliwanag po
sa aking tinutunton ko pa itong kalooban ng Diyos kaya nasabi ko na kaya gusto
kong pumasok sa seminaryo, kaya po gusto kong magpari ay para mapalalim ang
aking pakikipag-ugnayan sa Diyos.
Alam niyo po,
may ibabahagi po ako sa inyo ngayong misang ito. Naisip ko na sa loob ng dalawangpu’t dalawang
taon ko bilang pari, ang katotohanan ay babalik ako sa sagot ko sa tanong, “Ba’t
ba ako nagpari?”
Talagang totoo
iyon hanggang ngayon. Gusto kong
palalimin ang pakikipag-ugnayan ko sa Diyos at nakikita ko kung mayroong isang
lugar na sabihin na nating situasyon sa aking buhay kung saan pakiramdam ko ay
naroon ang sa aki’y hindi lang konsolasyon kundi proteksyon.
Sabi nga po sa
Ingles, “Where you feel you’re most
secured,” ang isasagot ko po sa inyo ay kapag ako ay nasa kapilya ko’t
nagdarasal. Doon pakiramdam ko ako ay protektado ng Diyos.
Bilang lingkod
ng Panginoon, ito ang maliwanang sa akin pagkatapos po ng dalawangpu’t dalawang
taon na kung hindi dahil sa Diyos, hindi po ako titindig ngayon at mananatiling
pari at maglilingkod bilang Obispo. At
sigurado din ako na sasabihin po sa inyo ng mga paring naririto kung hindi
dahil sa Diyos hindi po kami mananatiling maging pari.
Kaya po nasabi
ni Propeta Isaias sa ating unang pagbasa na sumakanya ang Panginoon, ang Espiritu
ng Panginoon. Kaya nasabi ni Pablo sa kanyang
sulat sa mga taga-Colosas na handa siyang maglingkod at ialay ang sarili dahil
sa Panginoong Hesukristo.
Kaya nasabi ng
Panginoon sa ating Ebanghelyo na siya’y mabuting pastol at handing ialay ang
kanyang buhay sa kanyang mga tupa.
Kung mayroong
nais akong ibahagi sa inyo na katangian ng isang mabuting lingkod ng Panginoon,
katangian dapat ng isang lingkod ay mahawakan niya ang Panginoon sa kanyang
buhay dahil ang Panginoon ang kanyang ibabahagi sa kanyang paglilingkuran.
Kaninang umaga
na nagdadasal ako, nagdadasal po ako sa Blessed
Sacrament, binabalikan ko ang araw ng aking ordinasyon at yung gabi bago
ako naordinahan.
Noong
nabubuhay pa si Cardinal Sin, ang kinagawian ay kailangan kang matulog sa Villa
San Miguel. Doon sa tahanan niya, lahat
po ng oordinahan ay kailangang kasama niya at kasabay niyang pupunta sa
Cathedral.
Kinabukasan,
naranasan ko po ito, pito po kami noon na inordinahan at doon kami natulog. Magkakasama kami at noong gabing iyon,
binigyan po kami ng kaunting panayam ng yumaong Jaime Cardinal Sin. Nagbigay po siya ng pangaral. Nagkataon di po ba ngayon March 24? Noong inordinahan po kami Sabado din ng March
24.
Pero noong
araw na iyon sa Liturgical Calendar
ipinagdiwang yong Feast of the
Annunciation. Naalala ninyo, kung titignan niyo ang Ordo,
ang pagdiriwang ng Annunciation ay sa
Lunes di ba? Dahil sumagasa sa Linggo ang
ika-25 ng Marso. Pero nagkataon po na iyon
ang nakalagay sa kalendaryo kaya ang pagdiriwang din po ng aming ordinasyon ay Dakilang
Kapistahan ng Annunciation.
At di ko
makakalimutan ang sinabi ni Cardinal Sin.
Pangaral niya bago kami matulog, sabi niya, “Tomorrow you will conceive Christ.
Annunciation bukas, magsisimula na paglilihi niyo.”
Iniisip ko kung
ano’ng ibig sabihin noon. ‘At pagkatapos
ng siyam na buwan, manganganak kayo at ibabahagi niyo si Kristo,’ parang sinabi
niya sa ordinasyon ninyo, “Si Kristo’y sasainyo
at ibabahagi niyo sa inyong paglilingkod.”
Ito po ang
katotohanan ng isang lingkod kapag tinanggap mo ang Panginoon Hesukristo. Sumaiyo ang Panginoong Hesukristo. Ito’y walang ibang kauuwian kundi ibahagi ang
Panginoong Hesukristo. Ito ang buhay ng
isang pari, ng isang madre, ng isang relihiyosong pari, at ng isang layko.
Araw-araw,
kapag nagmimisa, nagsisimba po tayo, tinatanggap natin si Kristo sa banal na komunyon,
hamong ibahagi siya, hamon ipakilala siya, hamon ay ipahayag siya upang
makilala siya, maramdaman, marinig, maranasan ang Diyos ng pag-ibig, walang iba
kundi ang Panginoon Hesukristo.
Comments